Donkere dagen
Achter het raam van de oude boerenstolp...
Donkere dagen
Achter het raam van de oude boerenstolp zat een bejaarde vrouw te staren naar de vogeltjes die op de hanger met nootjes afkwamen. Haar gedachten dwaalden af naar hoe ze hier altijd al zo van had genoten en hoe ze haar kinderen vroeger wees op de roodborstjes.
Er verschenen tranen in haar ogen, wat was dat al lang geleden. Haar kinderen hadden ook al kinderen en gaven de liefde voor al dat leeft door. Mooie momenten kwamen boven. Ze gleed weg in herinnering en zag de kinderen buiten spelen in de sneeuw, lachend en hollend achter elkaar aan. Een glimlach verscheen om haar mond, maar wat was de tijd snel voorbij gegaan.
Nu zat ze hier, alleen, beetje verdrietig om dat alles zo anders was geworden. Eenzaam voelde zij zich soms, vaak keek ze uit naar het bezoek van haar kinderen, daar genoot ze zo van.
Maar in deze donkere tijd hadden ze het allemaal druk in haar omgeving. De huizen werden versierd voor het aanstaande kerstfeest. Menu’s werden samengesteld en de menukaarten samen met de uitnodigingen verstuurt naar de gasten.
Ach, hoe graag zou ze nogmaals een kerstavond met de kinderen en kleinkinderen vieren… ze kon alleen nog terug in herinnering, dat was alles wat ze nog had. Daar werd ze warm van als ze in gedachten de blije koppies weer voor zich zag. Geluk zit in de kleine dingen.
Zo ging voor haar het Licht weer even aan in deze donkere dagen.
Sloffend liep ze terug naar de gezellige boerenkeuken en begon wat lekkers te maken op het fornuis. Je wist maar nooit wie er nog langs zou komen.
Kijk ook eens om je heen, wie zit er met de feestdagen alleen….
Een klein gebaar van liefde doet wonderen.
